Geschreven door gastmama Els Thierens – Zij is 34 jaar, mama van een dochtertje van 4 jaar… (ooh ja zo eentje die voor 10 telt… levendig, actief en constant aandacht nodig) en samenwonend met een schat van een man Wesley. Els werkt reeds 13 jaar in de zorg bij volwassenen met een ernstig meervoudige beperking. Lees hieronder hoe zij omgaat met de coronacrisis.
Eerst en vooral wil ik even zeggen dat ik het best spannend vind om een verhaal neer te schrijven… Maar ik wou dit eigenlijk al een hele tijd eens proberen dus waarom niet mijn kans wagen bij mamalief. Voila, hier gaan we dan… Wie weet word ik ooit wel een echte blogger.
Even denken waarover ik wil schrijven, want er gebeurt toch heel wat in een mensenleven hè? Schrijf ik iets over wat we allemaal al meegmaakt hebben met onze kleine meid (allé ja klein… ze wordt bijna vier). Of schrijf ik over de periode waar we nu in zitten en wat dit met ons gedaan heeft? Een moeilijke keuze maar ik ga schrijven over de coronacrisis… dat lijkt me voor nu het gemakkelijkste.
Het begin van de corona-tijd: hoe gaan we dit regelen?
Laten we beginnen bij het begin. Ergens halverwege maart kwam het nieuws over het coronavirus… Coronawa dacht ik? Ik voelde al meteen dat het niet oké was en het maakte mij angstig, bang en ongerust… Ik ben namelijk iemand die alles graag onder controle heeft en laat dit nu iets zijn dat je helemaal niet in de hand hebt!
Ik hoorde hier en daar dat ze de scholen zouden sluiten en moest direct denken: “oh nee, wat nu met de opvang van onze dochter”. Op het werk stelden sommige collega’s me gerust dat het zover wel niet zou komen maar toch dacht ik: “jawel ze gaan dit doen”. En ja, de beslissing viel dat de scholen de deuren zouden sluiten. Direct gingen er allerlei alarmbellen bij mij rinkelen: “Wat nu? Hoe moeten we dit regelen?”. Opvang bij de grootouders mag niet meer want die vallen onder de risicogroepen… Al goed voorzien ze opvang voor mensen die een essentieel beroep uitoefenen dus dat voordeel hebben wij wel. Ik werk namelijk in de zorg, de zorg voor volwassenen met een ernstige meervoudige beperking, ook een risicogroep maar die zorg moet blijven doorgaan… hoe dan ook! We doen dit met hart en ziel. Maar ook over onze dochter zijn we ongerust want haar willen we veilig stellen.
Het moet, iedereen moet het doen, dus wij ook. De eerste week is ze (de dagen dat ik moest werken) naar de opvang op school geweest. Uiteraard enkel op de uren dat ik aan het werk was. De tweede week wou ik beter regelen en mijn man ook, want hij was eveneens nog steeds aan het werken. We besloten dat ik al mijn shiften zou wisselen naar late diensten tot 20 uur of 22 uur zodat ik in de voormiddag thuis was. Mijn man zou in de voormiddag op zijn werk werken en in de namiddag van thuis uit. Zo gezegd, zo gedaan. Gelukkig heb ik echt veel lieve begripvolle collega’s die de wissels willen doen… oef!! En de tweede week van april heb ik een maand ouderschapsverlof dus we kunnen het aan!
Creatief aan de slag in corona-tijd
Wat ik vooral belangrijk vond, was dat onze dochter bleef leren en ontwikkelen. Oké, ik ben geen schooljuf maar ik wou toch een aantal educatieve dingen doen.
Ik begon met een soort van “dagenlijn” te maken in de kleuren die ze op school leren. Hierop kleven we een symbool van de klas op de dag die we vandaag zijn, we kijken naar buiten om te zien welk weer het is en ook dit kleven we op deze dag. Tot slot kiezen we hoe we ons voelen. Gelukkig is ze elke dag blij dus verschijnt er altijd een vrolijk gezichtje op onze “dagenlijn”.
Ik keek op het internet naar leuke dingen om te doen. Zo maakte ik spelletjes zoals bijvoorbeeld van groot naar klein zetten, kleur per kleur sorteren, tellen, lijntjes schrijven en noem maar op.
Ook hebben we al enorm veel geknutseld, getekend en geschilderd. We mogen ons wel gelukkig prijzen dat onze meid dit allemaal super graag doet en hier echt oprecht in geïnteresseerd is. Ze is zo enthousiast dat ze aan sommige dingen veel te snel begint zodat het fout loopt of dat we alweer op zoek moeten naar iets nieuws om haar uit te dagen. Ze werkt nu eenmaal de dingen snel af. Graag deel ik deze knutselwerkjes op sociale media om anderen te inspireren om leuke dingen te doen.
Structuur vind ik ook belangrijk en onze dagen lopen wel wat gelijk. Vooral in de voormiddag maken we werkjes of knutselen we. In de namiddag spelen we binnen of buiten. We letten er ook op dat we op regelmatige basis gezond eten en drinken.
De realiteit van de coronacrisis
Als je dit leest, zal je denken “amai, dat loopt daar van een leien dakje”. Maar wees gerust, wij hebben ook onze minder goede momenten. Mama heeft al eens een dagje migraine en toch wil die meid vanalles doen. Dan denk ik bij mezelf: “Kop op mama, je kan het wel!”. Laat ons zeggen dat onze dochter echt veel aandacht opeist en dit is best zwaar. Ze kan moeilijk alleen spelen en wil bij alles bevestiging krijgen. Daarbij komt dat ze nog steeds niet doorslaapt. Doordat ze nu haar energie niet kwijt kan (zoals op school) is dat “slapen” nog erger geworden. Maar hé, we zijn gelukkig dat we allemaal gezond zijn op dit moment!
Wat niet wegneemt dat ik al vaak ongelukkig, boos en ongerust ben geweest tijdens de coronacrisis. Ongelukkig… omdat we niet kunnen doen wat we anders doen. Normaalgezien maken we veel uitstapjes met elkaar, gaan we op bezoek bij de grootouders, gaan we shoppen en doen we nog van die leuke activiteiten. Boos… omdat er heel veel mensen zich niet houden aan de regels waardoor we nog langer in deze situatie gaan blijven zitten. Mensen zoals wij die het wel doen zoals het hoort, zullen hier de dupe van worden. Ongerust… over mijn gezin dat we ziek zouden worden, over de familie die we nu niet meer zien maar enkel eens horen of videobellen, over mijn bewoners op het werk dat ze ziek zouden worden want ze vormen een groot risico… Al van dag één ging ik met een zelfgemaakt mondmasker werken want we hebben niet de nodige bescherming om zowel hen als mijn gezin te beschermen. We wassen onze handen tegen de sterren op. Onze handen zien er uit alsof er een vrachtwagen over gereden is… Dit allemaal om het virus de baas te kunnen!
Maar ik blijf positief. We moeten hier allemaal door en dit gaan we doen ook. Als we elkaar blijven steunen, er het beste van maken, genieten van de kleine dingen die we normaalgezien als vanzelfsprekend zouden nemen en vooral zorg blijven dragen voor elkaar, dan komt dit goed! Ook al heb je eens een mindere dag denk dan dat het allemaal veel erger kan! En denk eraan het enige wat we moeten doen, is binnen blijven! Dus blijf in uw kot! Samen tegen corona!
Zorg voor elkaar,
Veel liefs
Els Thierens
Kijk zeker eens op @elsthierens voor leuke knutseltips.
Wens jij je verhaal te delen met andere ambitieuze mama’s stuur me een mail naar welkommamalief@gmail.com
Leuk tweede gastblog, leuk geschreven. Als papa kijk ik al uit naar de volgende gastblogs en interviews. Keep being awesome!